Woordspelletje

Gepubliceerd op 2 oktober 2023 om 21:14

Ingezonden brief van een bewoner aan de Bovendwarsweg. 

 

Oldebroek, 2 oktober 2023

 

Woordspelletjes… ik ben er dol op, maar niet over de rug van een ander.

 

De burgemeester en wethouders van Oldebroek hebben afgelopen donderdagavond aangetoond hier ook van te houden. Dwars over alle emoties van inwoners van onze gemeente heen, speelden ze urenlang een woordspel over de betekenis van het woord "misleiding". Maar zolang u geen AZC in uw achtertuin krijgt en wij wel, is de vraag niet "Ben ik door onze burgemeester misleid?". Nee, de vraag is: "Voel ik mij door de burgemeester misleid?" En daarop is het antwoord wat ons betreft een overduidelijk "JA!"

 

Onze gemeente heeft aangegeven geen beleid te voeren op asiel. Daar heb ik op zich geen moeite mee. Want hoewel iedereen in de politiek zijn of haar mond vol heeft over het woord "beleid" is er in mijn beleving geen sprake van asielbeleid, maar van asielindustrie. Zowel op Europees niveau, als ook landelijk, regionaal en plaatselijk is het een kwestie van "volg het geld".

 

Een lesje asielindustrie: vooruitlopend op de spreidingswet heb je als portefeuillehouder asiel een regionaal overleg met het COA en andere gemeentes. Per gemeente zou je straks wellicht verplicht kunnen worden om 100 mensen te huisvesten. Het COA geeft aan in een locatie te willen investeren wanneer er minstens 300 mensen opgevangen worden. Volkomen hypothetisch en met alle "ja maar als" en "vooruit denkend op" en "misschien en ja maar dan" enz. enz., wordt er in dit regionale overleg gesproken over samenwerking. Nee, nee, nee, we maken (nog) geen afspraken ;-) en dus hoeft er ook niets te worden vastgelegd. Maar het idee is eenvoudig: ik als burgemeester van gemeente A met een aannemelijke locatie voor een AZC, neem van gemeente B & C 100 asielzoekers over. Dan heb ik als gemeente A 300 mensen, het COA investeert in het pand en de locatie. Het COA doet al het voorwerk mbt afspraken maken met provincie, defensie, vastgoed, natuur & milieu en vraagt vervolgens een vergunning aan. Gemeente A verleent deze vergunning en ontvangt per asielzoeker een aanzienlijk bedrag. Vervolgens onderhandelt zij met gemeente B & C over huisvesting van de verplichte statushouders. Gemeente A regelt met gemeente B & C dat zij een aantal van haar statushouders overneemt en daar worden zij dan weer voor betaald. Als klap op de vuurpijl kondig ik als burgemeester in mijn gemeente aan dat we een prachtige nieuwbouwwijk gaan realiseren en dat er daarmee huizen beschikbaar komen voor eigen inwoners. Iedereen blij  behalve de omwonenden van het AZC; die voelen zich misleid, bedrogen en in de steek gelaten!

 

Mocht u twijfelen of een AZC bij u in de buurt een verrijking is voor uw woonbeleving, ga eens langs bij en praat met de omwonenden van het door het COA benoemde model AZC in Harderwijk. Of vraag de winkeliers in Budel naar hun ervaringen met het AZC aldaar. Dichter bij huis…? Het winkelcentrum in Kampen Zuid is ook niet echt gelukkig met de 1500 mensen die daar regelmatig rondhangen. Voor ons bedrijf twijfel ik aan haar bestaansrecht voor de toekomst. In Ter Apel is ook een hele mooie camperplaats (ver genoeg weg van het AZC om er geen overlast van te hebben) en je kunt in die omgeving heerlijk fietsen en wandelen. Die camperplaats staat leeg, want laten we eerlijk zijn: na alle beelden in de media is er toch geen hond die gaat googelen op Ter Apel wanneer ze met de camper weg willen. Een ander probleem is de waarde van onze huizen. Buurtgenoten hebben plannen om te verhuizen, maar de makelaar heeft aangegeven dat ze voor hun huis te weinig krijgen om dat andere huis te kunnen kopen. Deze mensen zijn zodanig op leeftijd, dat een hypotheek geen optie is en dus kan deze verhuizing niet doorgaan. Een leven lang hard werken en dan dit; dieptriest! Of een jong gezin met 2 kleine kinderen. Net helemaal klaar met de verbouwing en hun perceel grenst met een één meter hoog hekje aan het toekomstige AZC terrein. Onze woonomgeving bestaat uit geïsoleerde huizen, waardoor de bewoners extra kwetsbaar zijn. Wij zijn gewend aan (en verwend met) een woonbeleving van "de achterdeur hoeft niet altijd perse op slot" en juist daarom wonen wij hier!

 

Dus ja, ik maak mij inderdaad grote zorgen, want ondertussen hebben we op de Bovendwarsweg ruimschoots onze ervaringen met bewoners van de voormalige jeugdherberg. En voordat u nu mij wil betichten van onchristelijk en/of inhumaan denken en handelen, legt u mij dan eens uit wat er nou werkelijk zo christelijk en humaan is aan 300 tot 600 jonge mensen te huisvesten op een bosperceel zonder voorzieningen, grenzend aan de A28 en het ASK schietterrein. Zonder dat u deze mensen een kans biedt op werk, dagbesteding of een toekomst in Nederland. Huidskleur is in deze totaal irrelevant en ondergeschikt, want plaats zo'n grote groep Nederlanders in een soortgelijke situatie en binnen een paar weken heeft u evenzogoed een mega probleem en heel, heel veel overlast. Nee, laat u zich vooral niet "misleiden" door de politiek, maar volg het geld. Per asielzoeker ontvangt een gemeente meer dan € 2000.

 

bewoner vd Bovendwarsweg